wanneer Aloysius 
ons hart verontrust 
hangen we 
in de werkelijkheid 
ondersteboven 
als betooverde apen

Het Militair Hospitaal - een voormalige psychiatrische kliniek van het Belgische leger - was de uitgelezen locatie om dit toneelstuk op te voeren. Het leger had nog maar net het domein verlaten. De gebouwen waren in onderkomen, het onkruid woekerde. De afgebladderde muren illustreerden perfect het verval en de claustrofobie van het landgoed waar de kleine Elias opgroeide. 

Het boek van Maurice Gilliams werd herwerkt naar 16 taferelen waaraan een Don Quichotmotief werd toegevoegd. Het gehele toneelstuk baadde in de sfeer van de grote toneelspektakels uit de jaren '30. Het publiek werd doorheen het immense complex naar vijf verschillende plekken geleid. Tussen de verschillende taferelen werden interludia toegevoegd ‘ ter lering en vermaak’.

‘Geboren te Antwerpen, had hij (Elias) het geluk zijn jeugd in het hartje van de Kempen, op een ouderwetsch landsgoed door te brengen. Reeds zijn kindertijd was zwoel en woelig van graag aangekweekte zelfpijniging. Hij noemde zichzelf met bepaalde ijdelheid een zelfkoesteraar.’ (uit ‘Elias of het gevecht met de nachtegalen’)

Het MartHa!tentatief werd naar aanleiding van deze voorstelling "de theatrale sensatie van het jaar 1996 en alle daarop volgende" genoemd.

'Elias of het gevecht met de nachtegalen' was een productie van het MartHa!tentatief.  Met dank aan de stad Antwerpen, Monty en het heldhaftige Belgische Leger.