Soms krijgt Klein Jowanneke visioenen van de toekomst,

visioenen
van overstromingen, volksverhuizingen, derde en vierde wereldoorlogen,
klimaatveranderingen en kernreactors die ontploffen
waardoor alles en iedereen begint te muteren in vissen met vier koppen
en gehandicapten met korte armen en drie benen,

visioenen
van altijd en eeuwig flikkerende neonlichten,
witte fritselende plastikzakskese in nen ijskouwe, uw keel oversnijdende wind,

visioenen
van hongerende, ijzertekorthebbende kinderen
die u aankijken terwijl ge zelf feest aan het vieren zijt…

In 'Klein Jowanneke Zaaagt' (februari 2004) is het alter ego van Johan Petit onderhevig aan de onzekerheden van het leven in de moderne stad. Hij voelt zich klein en onmachtig en weet zich geen weg met de talloze wereld- en andere problemen die hem omringen. Waarna hij, in een poging om de onrust te bezweren, een tocht door de stad onderneemt.

Deze tocht verschaft hem geen oplossingen, noch nieuwe inzichten. Enkel het besef dat elke daad hoe klein ook, invloed heeft en dat de betekenis van al onze daden niet moet worden afgemeten aan de impact die zij hebben, maar doodeenvoudig in het feit of wij ze al dan niet begaan.