In 1958 schreef Louis Paul Boon een lang gedicht gebaseerd op de berichtgeving over de wurgmoord op het Antwerpse meisje Cecilia Otte uit 1937. Boon verknipte krantenstukken en monteerde  feiten en geruchten, gevoelens en vermoedens tot een flitsend relaas, nu eens ontroerend, dan weer beenhard.

De zoektocht naar de moordenaar veroorzaakt een toeloop van rechercheurs, wetsdoktoren, fluisterende buren en sensatiebeluste krantenkoelies. Het tandrad der geruchten-mechaniek zet zich in beweging. De eerste onderzoeksdaden worden verricht. Tevergeefs. De stad is een oerwoud, de moordenaar is een kaaiman, de straten zijn gevuld met meer dan duisternis alleen...

zoiets
de schemer
en het vallen van de avond
moest men verbieden

ja een bleke regenjasser
met de pet diep over de ogen
die de spiegels zijn zoals men zegt der ziel
klis haar over het bleke voorhoofd
en zichtbaar een grote pop
die hij beloven en helaas ook geven wou

'Kleine Eva uit de Kromme Bijlstraat' is een coproductie met de KVS/de bottelarij